week 9

Wereld Cafe

Ik ben een jongen van Turkse afkomst mijn op is in de jaren 60 naar Nederland gekomen als gastarbeider, vanuit zijn dorpje 1001 kerken vertaald naar het Nederlands. Hij bracht zijn vrouw mee en begon een nieuw leven waar hij als stijgerbouw medewerker heeft gewerkt voor 10 jaar. Dit heeft hij gedaan terwijl hij hoogtevrees heeft om voor zijn groeiende gezin te zorgen. Mijn oma en opa kregen in totaal 5 kinderen waarvan de 3de mijn vader is. Ze woonden in Groningen en besloten een zomer te verhuizen na naar Rotterdam omdat in de jaren 70 een groeiende Turkse gemeenschap ontstond. Een zomer terug in Turkije heeft mijn vader zijn oudste broer verloren. Mijn oom is op 8-jarige leeftijd in een waterput gevallen en tot zijn einde gekomen. Dit heeft mijn vader het gezin veel pijn gedaan en zo hebben ze mijn oma het dorp voorgoed verlaten. Toen mijn vader 21 was en klaar met zijn studie ging hij met mijn opa en oma langs Duitsland naar een bruiloft van een kennis. Daar ontmoete hij mijn moeder. Ze hebben een jaar lang contact gehad via post. Mijn moeder was de oudste van 4 kinderen. Ze besloot om naar Rotterdam de verhuizen en een gezin te starten met mijn vader. Binnen 10 jaar zijn ze 3 keer verhuist en 4 kinderen gekregen en talloze goudvissen.

Ik ben de 3de van de 4. Mijn broers Talip 31 en Atilla 29 wonen nu beiden op hun zelf. En mijn broertje Selcuk 20 jaar. We hebben samen iets meegemaakt wat ons altijd zal raken. Het overleiden van mijn moeder is de zomer van 2018 overleden. Ze had veel zin in het leven maar kon haar depressie en angst van haar verleden niet kwijt schudden. Mijn moeder had een zware jeugd door mijn opa, haar vader. Hij had nogal losse polsen dit werd vertrekt door zijn mentale gezondheid bipolair en paniek aanvallen. Mijn opa is in de zomer van 2011 overleden door een motorongeluk na 2 weken te scheiden te zijn van mijn oma. Zelfs nu bijna 4 jaar later na mijn moeder de dood voel ik alsof alles nog net is gebeurd. Mijn moeder was mijn eerste vriend mijn hulplijn. Ik ben nog elke dag zoekende naar haar liefde...

Dit alles maakt mij, mij. De mensen in mijn familie hebben invloed op mij. Maar ik beslis wat de les voor mij kan zijn. Ik heb de hoofdrol ik edit de skipten. De achtergrond is voor mij een terugblik op wat ik tot nu toe heb overleefd of heb mogen meemaken. Mijn jeugd was vol pret en plezier. De maten wij als mensen ouder worden hoe moeilijker het voor ons is om te dragen. Ik weet wat mijn limiet is en die zal door niks of niemand overtreden worden.

Mondialisering is voor mij een nieuw concept of een label voor een gebeurtenis. Na de wereld café zag ik dat de meningen van anderen verschillend waren maar toevoegende waren in het geheel. Iedereen deed mee en zo kwamen we op een geheel; statement.

Na de wereldcode heb ik kunnen concluderen dat ik mij meer wil gaan verdiepen in hoe een onderwerp/ dienst. Een we hebben steeds meer met mensen te maken en we zullen elkaar ook meer nodig hebben. 

Na de les en hoorcollege van week 9 heb ik meteen een terug blik gekregen op niet alleen mijzelf maar ook mijn visie waarmee ik bezig ben geweest de afgelopen paar weken. Ik ben er tevreden mee en dus kan ik door met mijn werk.